Hayata tırmanışa benzetirim,
Dağların zirvesine yolculuğu...
Ama hiçbiri,
Türkistan'ın 'Pamir'leri kadar,
Geçirmedi boynuna,
Ümit boyunduruğunu...
Hilâl boynuzlu,
Gök tekeler yarışır çığlarla...
Tarih ötesinden Türk'ün ongunu...
Tekeyle avcının savaşı,
Boy ölçüşemez insanın kaçışıyla...
Kazak Türk'ünün,
İşkenceye başkaldırışı bu...
Ve avın avcıyı haklaması...
Buzullarca...
Gök tekeler tükenecek belki,
Ama Kazak Türkleri tükenmedi...
Kondular Anadolu'ya...
Emeklerken bile dağcıdılar...
Çıktılar zulmün yarlarından,
Zaferin doruğuna...
Halûk Şan DİKMEN
Haluk Şan DikmenKayıt Tarihi : 5.3.2008 22:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kazak Türklerinin bir kısmı 1940-1950'li yıllarda,Rus ve Çin komünistleri ile yoksunluklar içinde savaşarak,karlı,buzlu,Pamir Dağlarını aşmışlardır.Önce Hindistan'a geçerek Türkiyeye kadar gelip yerleşmişlerdir.Bir kısmı,yolculuk ve çatışmalar sırasında şehit olmuş,bir kısmı da güzergâhtaki diğer ülkelere sığınmışlardır.Aynı dağlarda 'Marco Polo' adını taşıyan ve eski Türklerce kutsal sayılan bir teke türünün de nesli kaybolmak üzeredir.Rus ve Çin komünistleri de âdetâ Kazak Türklerinin neslini kurutmak istercesine,onları aynı dağlarda kovalamış,ama ava giderken avlandıkları da olmuştur.Sürekli barıştan söz edenlerin gerçek yüzü de budur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!