Palyaçoyum ben Şiiri - İsmail Uzun 2

Günü günde yaşarım, kapılmam hiç kaygıya,
Ben neysem sen o sun, önem veririm saygıya,
En zor anda bile kulak veririm, içimdeki algıya,
Tebessümü sadaka bilen bir palyaçoyum ben.

Bir an gelir, sessiz kalır konuşamam,
Âyînesi saf olmayan yürekle kaynaşamam,
Başkasının oyuncağıyla asla oynaşamam,
Benim olanı baş tacı eden bir palyaçoyum ben.

Yüzüme bakanın gözünde güller açar,
Etrafa mutluluk dağıtır, neşe saçar,
Bil ki; yürekte, ben garip, ben nâçar,
Onlara hayat veren bir palyaçoyum ben.

Düsturumdur, mutlu etmek için varım,
Sizlerin yüzündeki tebessüm benim kârım,
Gülmesini bilmeyen sîmalardan bi-zarım,
Sen mutlu ol diye yaşayan palyaçoyum ben.

Biraz kaderciyim, tedbirsiz kalmam,
Bu başıma neden geldi diye yanmam,
Allah’ı severim, sevildiğimi bilirim, aldanmam,
Sevilen zulme uğramaz diyen palyaçoyum ben.

En olumsuz anda bile gülen,
Mutluluğun her şey olduğunu bilen,
Sevilmese de sevdiğini yürekten seven,
Hayatı oyun bilen bir palyaçoyum ben.

Karşındakini mutlu et sen sen ol,
O sevindikçe sende huzurla dol,
Milletçe kaynaşmaya giden tek yol,
Mutluluktur diyen bir palyaçoyum ben.