Koyu bir eflatunun bilinmeyen bir kışıydı
Kente uzun süren sevdadan sonra yağmur yağmıştı
Gözleri nemli insanoğlu haykırdı; “Yağmurdan ev yapılmaz!” diye.
Metafor bir gülüşle haykır doğaya, çık içindeki gömütten
Bırak Kant’ı, Aristo’yu bırak Salo’yu
Ama içinden atamadım ki Charles Chaplin’i
Çıkardığım maskeden daha acılı, daha komik, düşündürücü anlamsızlık
Komedi: Canlı, sarsıcı ve anlamsız olmalı.
Kusurum kişiye zarar verirse, ‘yağmurdan adamı’ al ve gel…
Kayıt Tarihi : 5.9.2017 01:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Palyaço Operası
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!