Palyaço Şiiri - Sûzi Kalp

Kıvırcık renkli saçlarıyla
Nereye gitse dikkat çeker, gözler hep onda.
Büyük pabuçları, yamuk adımları,
Renkli düşlere doğru yürür.

Yuvarlak kırmızı bir burunla,
Yüzünde donuk bir tebessüm...
Her çocuk gülerken onunla,
İçinde saklı bir hüzün.

Kimisi kahkahalarla onu karşılar,
Kimisi bu sahte neşeden korkar.
Hep gülünür mü bir yüze?
Ne yavan, ne garip bu gülme...

Ağlamak yakışmaz mı renkli yüze?
Üzgün palyaço olamaz mı, sahi?
Kahkahaların ardında sızlayan biri,
Bir yürek, bir insan, bir feryat belki.

Yok mudur bunun da bir çaresi?
Bir köşede, sessizce, maskesizce...
Bir damla gözyaşıyla, sahnesizce,
Kendince ağlayamaz mı palyaço, gerçekçe?