ben bu coğrafyada daha önceleri de yazılar yazıp,seslendim kendi içime. ve bir kez daha kalemimle çalıyorum kapısını "içimin köşkü"nün! İçeri buyur et beni, n'olursun!
gün gibi batıyor,bu geniş ova.
sigaramın dumanı gibi ince, lakin derin,
bir sızıdır bu hasretlik sana,
içimden tüten...
keşmekeş bir yanı var, aylaklığımın.
önümde kağıt, elimde kalem...
silüetini çizmekteyim,harflerle,
mürekkebimin kuruduğu kağıt değildir,
hüzünlü bir mendil belki, belki de saten...
iflah olmaz bir gönül yarasıdır bu.
gayri, ne yar çözer beni, ne kağıt ne de kalem...
gülmeyi unutmuş bir palyaçoyum,
içinden ağlayıp, dışıyla güldüren.
yer: konya
Saat: gecenin körü
Kayıt Tarihi : 11.5.2013 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!