Palyaço Şiiri - Dilek Mert

Islak kaldırımlar çok ıslak
Vuruyor tenime akşamdan kalma doğurduğum piç gülüşler
Şimdi gitmek zamanı hoşçakal gece ay karanlık
Yorgunum!
Dokunmayın sere serpe yayılmak var yatağıma yorganıma
Küçüğüm ben büyümem gerek
Ben bugün evde yokum
Kanatlarımdan akan kanlar kirletsin beyaz çarşafları bulansın
Ben yine soyunurum katran karası gecelere
Aksın gözyaşlarım hoyratça
Bembeyaz melekler çiziyorum yastıklara konuşmuyorlar benimle
Ağlıyorum!
Bilmiyorlar kaç yumruk basıyorum kanatırcasına tırnaklarımı
Yıkanmışlığım var benim sevişirim duvarlarla
Bana sökmez bana işlemez buz gibi gözlerim kan çanağıyım
Çoraplarımı çıkarabilirim hava soğuk ayaz üşütmez beni
Ayakkabılarımı fırlatabilirim hatta yalın ayak yürüyebilirim
Takılabilirim uzun uzun yollara kuş uçmaz kervanlar geçmezlere
Korkmam!
Koca koca taşlar batsın ayaklarıma kumlar düşsün saçlarıma
Mayın tarlalarından dört nala koşabilirim kaçabilirim
Sığınırım gül bahçelerine varsın canım yansın dikenler bana batsın
Üşümez ellerim kan akmaz sızlamaz parmak uçlarım
Aşk mı aşk öyle de bir şey yok
Duymuyorum konuşmayın
Öpmeyin dudaklarımı kirletmeyin bana en güzel ninniler annem
Dinlemiyorum anlatmayın fısıldamayın boş sözler
Bilirim beni pek çok severdiniz seviyor sevmiyor sevmiyorlar
Katmayın çayıma şeker
Ben şarabı yalnız içerim kim bu insanlar kimler buyur etti ki sizleri
Siz en iyisi mi beni bana bırakın
Sorsam en güzel şarkılar yalnız beni söyler ah ne hoş yalanlar
Ben bir palyaçoyum!
Kocaman bir burnum söylemedi demeyin bak hem ben çok çirkinim
Biliyorum kızıyorsunuz bana kızmayın
Ama benim canım çok yandı o zamanlar nerelerdeydiniz?
Ah sevişmek
Şimdi uzansam kaç sansüre uğramış yürek üşüşecek kollarıma
Bana yani bana beni anlatacaklar saatlerce okşayacaklar yalan!

Aşk mı aşk öyle de bir şey yok
Sordunuz mu bana birgün
İyiyim ben sahi bir şeyim yok
Ben bütün güzel adamları resim defterlerime çiziyorum
Rengarenk boya kalemlerim büyük büyük evler kocaman gökyüzü
Ağlıyordum ben!
Annem beni çok sevsin beni bir tek annem sevsin
Öpücükler kondursun kırmızı kırmızı yanaklarıma çözülsün saçlarım
Bana ağlayan bebekler alsın hep konuşan hiç susmayan
Okşanmıyor ruhum duvarlar örüyorum kalabalıklardan korkuyorum
İnsanlar beni korkutuyor
Ben bir çocuk sahi sen adam bir ömür sevebilirmisin beni...! ! !

(14.12.2012)