Palyaço Şiiri - Saadet Yıldırım Ünal

Bol ışık sahnede, bol gürültü.
Palyaçonun gösteri saati!
Kostümünden saçılan abartı,
Kamaştırır,aranan gözleri.
Her şeyi saracak elleri.
Nefreti silecek,
Sevgi verecek gibi neşesi.
Hadi canım,
Ya o kara, yağmurlu gözlerdeki kedere ne demeli!
Palyaço, söyletme yüreğimi!
Hayat,
Büyük usta, vefalı seyirci.
Bizi izler,
Biz kostümsüz palyaçolar,
Senden ala oynarız rolleri…
Karanlığımızda dolaşır korkular.
Palyaço
Neden yüreğimiz,
Gizli ağlar…
Elde avuçta, kırıntı sevgiler…
Oyun biter,
Yüzünü siler palyaço.
Oynadığı komediye, ironiyle güler.
Başlar hayat oyunu, kaldığı yerden.