Palyaço Şiiri - Mehmetcemre Çetin

şu siyah-beyaz fotoğrafta üşüyen çocuk benim
bakma sen benim yalandan güldüğüme
henüz döndüm maskeli balodan
ve inanma daha suya tutulmamış yüzüme

sen beni hep
maskeli balo dönüşlerinde karşıladın
ve hep yüzümde
bu yalan tebessüm vardı
hayat sirkinde palyaço olmak benim rolüm
gözyaşlarım
avuçlarımda saklı

ketum sevmelerin yalnız adamıyım ben
kaç otobüs garında
kendimi bıraktım
ve kaç otobüs ayrılmışsa bu kentten
ben kendimi o kadar azalttım

sana kala kala bu kadarım kaldı
yetmez güldalım sana
bu adamın kalanı
öyle şehirler de öyle prensler var ki
beyaz atları ile
üzengide ayakları

ve papatya kokulu kırları
sana bıraktım

senin için garda
bir otobüs ayarladım
ve kalan son yanımı da
sana sakladım

hoşçakal sevdalım

güldalım