. Palyaço Şiiri - Turgut Uzdu

Karar acıları birbirine
Sürer yüzüne bizim palyaço
Ayrılıklarıyla gerer dudaklarını
Gözyaşlarını renklerin ardına saklar
Şişirip zayıf yanaklarını…

Kahrolası gidişleri yahut
Gecelere nefretini unutur mu bilinmez
Düşünceleri gibi yalpalar
Hıçkırıklarıdır aslında,
Dudaklarından duyulmadan dökülen kahkahalar…

Koşar kaçarcasına dünden
Şarkılar, türküler korkudan dillenir
Taklalar atar yakalandım sanıp
Mutluluğu yerlerde sürünür umutları gibi
Aynalardaki resmine bakıp bakıp.

Şimşekler çakmış gibi kapar gözlerini
Çaresizliğin dikenleri batar düşüncelerine
Boynunu balonları patlatırken büker
Bilir nereye giderse gitsin
Gölgesidir ardından kendini sürükler.

Dışarıda bekler kara cüppeli biri
Ne gölgesi vardır, ne sesi, ne nefesi
Akrep ve yelkovan rakamı bulmuştur
Ne çare,
Süre dolmuştur.

Başkasının duymadığı bir gong sesi
Hüzün gözlülere çakar selamı
Yanına alır bütün unuttuklarını
Gösterisi bitmiştir palyaçonun, alnında iki damla ter
Tek kişilik oyunu işte burada biter…

Canım palyaço
Siz bilmezsiniz, bilemezsiniz
Bu gölgesizi doğumundan önce tanır
Bütün maskelerini yırtar yüzünden
Ardındaki yapamadıklarından utanır…