Palyaço Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Bozguna çalardı şu namusum, bir tarihte
Her dem, başka tetiklerdi yüreğin namlusu,
Ya atar, ya atmaz; durmazdı can damarda,
Yüze güler, bir şarlatan gibi,
taş bağlardı içi hep.

Hani, ayrı yörüngede olanlar
Başka yıldızların uyduları olurdu?
Oysa yokluğunda, boşluktu gökyüzüm,
Patlasa evren şimdi hemen,
Yine güneşim olur muydun benim?

Nasıl da depreştirdi gönlümü, bu sarmal yollar.
Ne senaryolar yazıldı, ne gıybetler bilsen;
Tiyatroya döndü şu paçoz sevda,
Ne yürek vardı oyunda, ne de bir gayda,
Duygu seli yok, yarin eli boş
-yalanmış herşey, salla gitsin!
Pandomim yapsın şimdi,
Palyaço kılıklı iki deli.

'Aklını başına topla! ' derdi hep;
-ne zaman sevdaya düşüp, canımı yaksam
Acısı alırdı oğlunu elinden,
-taşlara gömerdi civan gözünü,
-köyün hocası da aksatmaz ya işini;
-son bir kez daha okurken reçeteyi ahret dilinden,
Bir köşede ağlardı anam;
-hiç sesi çıkmaz, ağıdına sayardı cemaat,
-gözyaşı yeterdi çiçeğe,
-tohum çatlardı..

Boş zamanların kimyasıdır geçmiş zaman
-olmuş bitmiş işlere kafa yorulmaz..

14.12.2000-2008-2009