her sabah yüzümü boyayıp
çıkarım yeni bir gösteriye
güldürmeliyim seyredenleri
dünya denen bu geniş sahnede
yüzümü boyarken en güleç hallere
gizlerim dudağımın kıvrımlarına
içimden dışarı taşan hüzün izlerini
seyredenler için
sadece bir palyaçoyum ben
gülmeliyim
güldürmeliyim
ruhum ölse bile
bir düşünen yoktur iç dünyamı
duygularımın varlığı ya da yokluğu
ilgilendirmez seyircileri
bir köpeği okşarlar da şefkatle sokakta
uyuz bile olsa
bana çamur atarken eğlenirlerdi
gülerler üzerimdeki çamurun izlerine
öyle ya
onlar için sadece bir palyaçoyum ben
sadece bir palyaçoyum ben
her gece dört duvar arasında
dört çarpı dört odamın yalnızlığında
kapadığımda kapımı
çıkarırım çekmecemden hüzünlerimi
bana en yakışan halleriyle sarılırlar boğazıma
silmek için makyajımı beklemezler bile
bir anda biriktirdiğim inciler dökülürler
gün içinde gözlerimden ellerime
sıcacık bir şekilde avuçlarımın buzuna
ısıtırlar bedenimi
o anda
işte bu sıcaklıkta bile
onaltı metrekare odam
bir anda cendere olur
sıkmaya başlar beni
daralır da daralır
açmak isterim kapımı
dışarı kaçmak isterim
ayaklarım gitmez üç adım öteye
dermanım kesilir
yürüyemem, düşerim
ve bunlar kimsenin umurunda bile değildir
öyle ya
onlar için sadece bir palyaçoyum ben
her gece yatınca çivili yatağıma
bir parça sevgiyle
bir okşayış, bir öpüş ile kuştüyü olacak
o çivili yatağıma
yalnızlığımın sonunu düşünürüm
kendime sorarım
‘’böyle kaç zaman daha gider ki? ’’ diye
zaten yaş kemale ermek üzere
ne kaldı ki elden ayaktan kesilmeye?
hafiften uyku bastırır
bu halde dalarım rüyalar alemine
bir sevgilim olur, bir kadınım
severim sevilirim
mutlu olurum, sevinirim
uyanmak istemem rüyadan
hep orada kalmak isterim
derken
penceremde bir taş sesiyle sıçrarım
rüyamın mutluluğu bile çoktur
vakit gelmiştir
artık palyaço sahneye çıkmalıdır
öyle ya!
nasıl da unuttum?
sadece bir palyaçoyum ben onların nazarında
rüyalarda bile olsa
mutluluk çok bana
bugün palyaço son kez sahnede
karar verdim kendime
bugün son kez güldüreceğim herkesi
sonra ineceğim sahneden
artık ben de bir seyirci olacağım
seyredenlerin arasına ben de katılacağım
kimbilir? Belki benim de bir sevgilim olur!
belki çok mutlu olurum
kimbilir?
belki
belki de hep tek kalırım
ve yalnız ölürüm
ama bildiğim tek şey
bundan sonra palyaço değilim
ne oldu?
bu sözler bile güldürdü mü sizi?
inanmadınız mı yoksa?
sıyrılamaz mıyım makyaj ve kostümlerimden?
sizlerden biri olamaz mıyım?
öyle ya
siz de haklısınız
kırk yıl önce palyaço doğmuşum
kırk yıl sonra bile palyaço kalacağım...
_______ siz hiç makyajsız palyaço gördünüz mü?
_______ ben her gece aynada görüyorum...! ! !
www.radyoerguvan.com
[email protected]
http://galipsinecikli.blogcu.com
Kayıt Tarihi : 30.11.2005 12:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Beni takılıp düştüğümde elimten tutarak ayağı kaldıran bu palyoçaya minnettarım.
sevgiler
Hayat bu oluverip dikiliyor karşımıza
veya benim bir şiirimde dediğim gibi
'Ağlatsa da dramımız seyirciyi
bizim gülmemiz gerekiyorsa
Kahkahalara mahkumuz..
.......... gibi..
Yüreğince gülersin umarım hayat sahnesinde
şiirini emeğini ve herzamanki gibi yüreğini kutluyorum
Nevin Kurular
yürekten kutluyorum, Selam ve sevgier
Mikdat Bal
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (12)