Paltolu ruh Şiiri - Atakan Gülgar

yırtılmış kirpiklerin getirir
böyle karanfil kokusu akşamları
sonra,
sen koşarak geçersin güzelleşir yamalı boş damarlarım
elimde bayatlamış bir kalp,
sırtımda sıcak tuzlu göz yaşı yığını
bütün bunlar olurken birde bakarız ki yanmış gök
akrep ölmekten her gün yeniden vazgeçer
çamur evlerine bulut götüren kırlangıçlar
adresini şaşırıp kokuna sığınır
kuru nefesin istasyonda iskemleye oturmuştur ihtiyar çocuk gibi
artık bunları üzerinden soyunarak at ve kitabın sayfasını çevir
al şu çileği tut, tut ki kendini bulsun
al bu eve gir tutuşsun kandilin üzerindeki isli su
bir de menekşe ölülerinin mezarlığına uğra
işte orda tam karşında olacak
bütün yaralarını zehir ile sardığın çürümüş paltolu ruh