Palto ve Misketler Şiiri - Hülya Topçuoğlu

Can her sabah olduğu gibi annesinin öpücükleriyle uyanmış, sadece bayat ekmek ve zeytinden oluşan, kahvaltısını çay yerine ılık su eşliğinde ettikten sonra boyacı sandığını sırtına vurarak yola koyulmuştu...Büyük alışveriş merkezlerinden birinin önünde herzamanki yerini aldığında, güneşte yavaş yavaş yükselmeye başlamıştı...Güzel bir gün olacak diye geçirdi içinden...Eğer beklediği kadar çok ayakkabı boyarsa öğleden sonra arkadaşlarıyla misket oynamayı düşünüyordu...Her şey beklediği gibi gelişti...Arife günü olduğu için, insanlar alışveriş merkezine hücum etmişler sanki birbirleriyle yarışıyorlardı...O gün herzamankinden daha çok ayakkabı boyadı ve daha çok para kazandı küçük Can. Artık misket oynamayı hak etmişti. Alışveriş merkezindeki misket satan dükkanlardan yırtık pantolonunun cebini dolduracak kadar çok misket aldı ve sandığını oradaki boyacı arkadaşlarına emanet ederek misket oynamak üzere mahalledeki arkadaşlarının yanına koştu. Bir kaç saat kaçamak yapmanın ne zararı var diye düşündü. Nasılsa tüm gün çalışarak kazanacağının beş katı kadar para kazanmıştı. O gün şanslı günlerinden biri olmalıydı. Zira misket oyunun da da en çok kazanan o olmuştu. Akşama doğru sandığını almak üzere alışveriş merkezindeki arkadaşlarının yanına gitti. Onlara emanet ettiği sandığını alıp tam evin yolunu tutmak üzereydi ki yaşlı ve temiz giyimli bir bey yanına yanaşarak, gel oğlum seninle biraz işim olacak diyerek onu şık mağazalardan birine götürdü. Annesi tanımadığı kişilerle konuşmamasını söylese bile o aldırmamış, bu temiz giyimli yaşlı beyden ona zarar gelmeyeceğini biri sanki kulağına fısıldamıştı..Yoksa diye içinden geçirdi küçük çocuk bu bey bana yeni elbiseler mi alacak...Aman Allahım..gerçekten bugün şanslı günüm..Her şey tahmin ettiği gibi gelişiyordu...Yaşlı bey önce şık bir pantolon gösterdi satıcı bayana, hemen çocuğa uzattı görevli, çocuk büyük bir sevinçle giydi pantolonu...Bir de gömlek geldi arkasından..Heyecandan eli ayağına karışıyor bir paçaya iki ayağını birden sokuyordu..Gömleğin düğmelerini kaç kez düzelttiğini hatırlamıyordu bile...Kısa bir süre sonra herşey tamamdı...Pantalon, gömlek, ayakkabı ve sıra paltoya gelmişti...Koyu renkte şık bir paltoyla kıyafet tamamlanmış çocuk aynada kendini görünce ne kadar uzun boylu ve güzel bir çocuk olduğuna hayret etmişti...Yaşlı adam da büyük bir keyifle geriye doğru kaykıldı...Bir daha bir daha baktı çocuğun üzerindeki giyisilere...Can eski pantolonun cebindeki misketleride alarak yeni paltosunun cebine koydu büyük bir zevkle...Az önce cebini şişiren misteketler bu geniş cepler içinde kaybolmuşlar gibi geldi ona..Mutluydu..Yarın bayramdı ve ilk kez bu kadar şık ve güzel elbiselerle çıkacaktı arkadaşlarının karşısına..Nasılda caka satarım diye düşünüyordu ki..yaşlı adamın sesiyle irkildi...Tamam yavrum..Artık eminim..Torunumda seninle aynı yapıda..Elbiseleri çıkarabilirsin..Bu giysiler sana olduğuna göre ona da olacaktır...Çocuk duydukları karşısında yaşadığı hayal kırıklığını üzerinden atmaya çalışarak soyunma kabinine doğru yöneldi...Üzerindekileri çıkarırken bir parçası da sanki orada kalmış gibiydi. Eski elbiselerini giyerek yaşlı adamın avcuna sıkıştırdığı birkaç kuruş bozuk parayla oradan ayrıldı...Hüzünlenmiş, kısa bir süre içinde olsa farklı olmanın hayali elinden alınmıştı...Sandığını vurdu sırtına..Eve gitmek üzere yola koyuldu...İlk kez fakir olmanın ne kadar acı olduğunu hissetti yüreğinde...Arkadaşlarının yanından geçerken onların sokak lambası ışığı altında misket oynadıklarını gördü, görmezden geldi.İçlerinden biri seslendi ona, Can gel haydi misket oynayalım...İşte o an hatırladı..Buruk bir şekilde cevap verdi onlara, oynayamam, çünkü misketlerim bayramlık paltomun cebinde kaldı...
Bazen sevdiklerimizi ödüllendirmek isterken ne kadar bencil davrandığımızın ve farkında olmadan bir başka sevgiye muhtac insanın/veya insanların kalbini nasılda kırdığımızı anlatan bir öykü sadece..