Palavra Şiiri - Akın Korkmaz

Öyle sakin duruşuma bakmayın
Uzunca yılların yorgunluğu var
Hem ben ne fırtınalar kopardım
Siz nereden bileceksiniz canım
Aşklar, savaşlar, ne maceralar

Bir gün yalnız yolda gezerken
İlk para faslına ben rastladım
Ben ki sağlam fukara ezelden
Tam gelişine tekme salladım
Etrafa saçıp savurdum vura vura
Ben canı cehenneme dedim
Napolyon’sa para para para

Yazı yazmak da benim fikrim
Ah biçare fikrimi seveyim
Küçük bir mağara duvarında
Hala asılı durur zavallı şiirim
Lakin eşek hoşaftan ne anlar
Duyarım üstüne post sermiş
Bugünkü kadar zorba adamlar

Son dinozora ben ot verdim
Usulca eğip okşadım başını
Üç başlı devi mars ettim
Ben Herkül falan da değilim
İki ters bir düz dedim yüzüne
Koltuk altına verdim tavlayı

En ateşlisinden silah yaptım
Zalimlerin kaleleri yıkılsın diye
Surların tepesine ateşler saldım
Bunların pes edecekleri yok
Cengiz’in atlarına deh dedim
Dünyaya çok pis ders verdim

Bir gün Roma’da gezerken
Şu Neron delisine baktım
Şehir o biçim bıkmış deliden
Kibrit yakmaktan bile aciz be
Bütün Roma’yı ben yaktım

Çöpçatanlık yaptığım da doğru
Çakal Sezar hem Kloapatra’yı aldı
Hem sayemde Mısır’a kondu
Terzi söküğünü dikemez derler ya
Malumunuz yalnızlık bana kaldı

Kimseden elektrik almadım
Tek tabanca gezdim durdum
Zaten elektrik benim icadım
Uçak uçurdum gökyüzünde
Uzaya doğru mekik dokudum

Yeri gelmişken söyleyeyim
Uzayda bal gibi hayat var
Benden gezegen istemeyin
Onları kendinize benzetirsiniz
Ellemeyin çok mutlu insanlar

Bende hiç macera biter mi?
Ne o, muhabbet sardı galiba
Yeter ki size laf olsun değil mi?
Tadında bırakalım isterseniz
Sonra kimse demesin palavra