Palaska Şiiri - İsmail Bayrak

Gel
Kaldığın yerden, yıktığın yerden tekrar başla ve gel
Gelirken
Yıkma..
Arkadaş gibi
Anne gibi, baba gibi gel
Gelirken
Sessiz olma, bağırarak, inleyerek, hıçkırarak gel.

Gitmelerini bildiğim akşamların sabahlarını görmek için,
Sessiz akan suların, sensiz biten hayatların baş temsilcisi olda gel

Görürüm gönlünü sokak lambasında,
Görünür oluveririm bende senle
Kayıp kentin titreyen çocuğuyum
Isıtmak için
Delirtmek için
Anımsamak için
Unutmamak için
Ve bu 3 günlük dünyayı zehir etmemek için gel

Burada kapın açık, burada ben, sen ve ruhumuz oturuyor

Gel be gitmeyesice
Son kez gel de,
Gitmelerin ne demek olduğunu gör
Gör de,
Ruhumu aydınlatan ışığın sönmesin.

Gece.
Yalnız kalan bir er’in 3-5 nöbetçisi,
Bekleyenin palaskası içinde.