Palandöken Şiiri - Cüneyt Beyköylü

Palandöken örtünmüş beyaz bir melek gibi,
Geceleri üzerinde kayar gider ateş böcekleri,
İzler dalarsın onu seyredince uzaklardan sessizce,
Gelinlik kız gibi sana her defa gülümseyince.

Erzurum’u almış bir defa kanatları altına,
Dadaşımın canı fedadır onun karına, toprağına,
Mükâfattır memleketimin havasına, suyuna;
Eşi yoktur Palandöken’imin bu fani dünyada.

Güneş doğmadan izin ister Palandöken’den,
Doğarken çekinerek ihtişamına gölge düşürmeden,
Bir tebessümle dadaşların içini ısıtıverirken,
Kopmak istemez ne gökyüzü ne de Palandöken’den.

Gözetlerken Palandöken Cumhuriyet Caddesini,
O sıra salınarak gezerken sarı gelinler,
Delikanlılar ardından bir bir onları süzer,
Sevdalarına şahittir hep Palandöken’in gözleri.

Simgesi olmuştur çift başlı kartalla,
Palandöken bizler için büyük bir şanstır,
Her daim bunu bilir bunu söylerim,
Dadaş için bu dağlar bir gardaş bir sırdaştır…