Anlatamam sana yalnızlığımı,
Anlatsam da anlayamazsın...
Çünkü sen hiç yalnız kalmadın,
Kimsesiz yaşamadın ki...
Benim gibi özlem duymadın;
Dostluğa, sevgiye ve aşka.
Bu adam seni mutlu edemez, dön yol yakınken,
Hayatını feda etme hasta birine dediler,
Seni koparmak istediler gönül bahçemden.
Yüreğimin sesini hiç dinlemediler.
Nafileydi tüm çabalar, afaki sözler,
kanattılar ama seni içimden sökemediler,
Ne duygular var yüreğimde;
Bir dokunsalar taşacak...
Anlatmak istesem de,
Belki kelimeler yetersiz kalacak...
Kırık bir vazo gibi, birleştirmek imkansız,
Ne kadar düzeltsem de eskisi gibi olmayacak...
Gönül bir kere sevmeyegörsün! ...
'Göz gördü, gönül sevdi' derler ya;
İşte ben de öyle sevdim seni...
Aklımı karıştıran, kanımı kaynatan hep sendin.
Yürürken sana yürür,
Nereye baksam seni görürdüm.
'Yaş otuzbeş; Eder yolun yarısı'
Şair ne kadar da haklıydı,
Yolun yarısıçoktan geride kaldı...
Bedenim yorgun, yüzümde kırışıklıklar,
Sağnak sağnak yağdı saçlarıma aklar,
Hayatta daha yapacağım çok şey vardı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!