Gözümü her açtığım günün sabahına
Seni eklemek istiyorum.
Aldığım her nefesin anlamının içine
Seni katıyorum.
Baktığım her aynada seni görüyorum
Ben artık senden ayrı olmak değil
Geçen seneleri bir bir yazdım.
1984’den başlayarak.
2005’de durdu kalemim.
İnan yazarken ki gibi
Çabuk geçti yıllar.
Yirmi bir seneden ibaret ömrüm.
Ben,bir tek annemi sevdim
Bir kılıf gibi giydim,onun sonsuz yalnızlığını
Bu kara,titrek,ürkek bedenime
Daha güçlü,daha dik oldu o zaman başım
Daha yıkılmaz,daha sert oldu kaşlarım
Daha kuru,daha keskin oldu bakışlarım
artık ayrı bir Dünya'da yaşıyorum
gözlerim gözlerini unutur oldu,anlıyorum
biliyorum bu yürek bugün seni unutmak için
vurdu kendini yollara...
uğruna öleceğin adamı değil,
Bir parçacık güvenim kalmıştı hayata dair insanlara…
O da senin olsun,adıma ‘’BİRTANEM’’diyen adam.
Bir soluk,bir nefes kaldı içime derince çekilecek,
Küçük bir hıçkırık isyan kokan ve
Yaralarından arınmış,mahsun,yalnız bir kalp kırıntısı
Var yüreğimde…
Bak bebeğim gene yağmur
İstanbul gene ağlıyor
Bir rüya gibi geldin geçtin
Ne ben nede İstanbul
Sevmedi bu sabahı
Uyanmak zor geldi
Bugün sensizliğin ertesi
Gün,bütün karalara bulanmış
Hatıralar var yanımda birkaç yudum
Bir de gözlerim kapanınca
Sensizliğe derince,dalınca kör kuyulara
Gözlerin geliyor hatırıma.
Gönül umduğu yerden küsermiş
Yüreği dilediğin yakarmış
İstediğin asla senin olmazmış
Haykırmak isterken hep susarmış insan
Bunlar hayatın kurallarıymış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!