Ansızın koptu kıyamet, ansızın
Her şey birkaç saniyede oldu
Taş üstünde taş mı kaldı sanki
Çocukları yetim
Eşleri dul
Evleri harabeye döndü Pakistanlıların
Kıyamet de böyle ansızın mı kopacak başımıza Allahım!
Yetimhaneler doldu taştı
Hastane desen, yok!
Bir şehir ki, kabristan baştan sona
Pakistan’ın babaları ağlıyor şimdi
Anaların yüreğine köz düştü, yanar
Üstelik; açlık, sefalet ve her deprem sonrasında
Yine kış kapıda…
Nerdesiniz ey keskin dualarım,
Ne olur üşümesin Pakistan’ın çocukları Allahım!
Bize düşen
Paylaşarak ekmeğimizi
En azından bir kerelik Ebubekir olmanın zamanıdır
Pakistan’ın halkına…
Ve ellerimizde dua,
Gönlümüzü, elimizi ve cebimizi birleştirerek
Gün bu gündür; devran bu devran
Artık, yeniden dirildi müslümanlığım
İyi ki Müslümanları kardeş yaptın Allahım!
24 Ekim 2005, Aksaray
Mehmet Ekici (taha)Kayıt Tarihi : 27.10.2005 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!