Pakistan'a mektup Şiiri - Arife Bolat

Dünya bir ana
Pakistan o ananın göğsünde
Ağlayan bir bebek
Nice ananın yüreğinde bir yara
Bu yaraya ne ilaçlar yetecek
Ne de para
Hani bir gün önce
Bahçemde koşan
Gözlerime kömür karası gözleriyle bakan
Düştüğünde oturup ağlayan
Çantası şimdi yıkık tavanın altında
Elleri kara toprak altında
Canı canımda, nefesi kalmadı daha

Dünya bir ana
Pakistan o ananın göğsünde
Ağlayan bir bebek
Hani bir gün önce
Bana evladım diyen
Seccadesi koltuğunda
Tesbihi asılı boynunda
Başında ak örtüsü, hani derler ya 'anam! '
Benim de anam vardı
Ve şimdi öksüzüm
Ve şimdi seccadesi cansız bedenin altında
Ve şimdi tesbihi hala cansız teninin yanında
Ve şimdi başındaki ak örtüsü, kefeni
Anam

Dünya bir ana
Pakistan o ananın göğsünde
Ağlayan bir bebek
Hani bir gün önce
Benim de babam diye boynuna sarıldığım
Benimde ak sakalına bakarak
Yılları daha da tanıdığım
Uzun yıllardan beri
Başından çıkarmadığı şapkası
Elinde tesbihi, öksürüğü hala kulağımda
Bastonunu elinde sımsıkı tutardı ya
Ama şimdi yok, yok, yok
Ben şimdi boynu bükük bir yetimim

Dünya bir ana
Pakistan o ananın göğsünde
Ağlayan bir bebek
Hani bir gün önce
Kardeşim diye dert yandığım
Oturup yanında ağladığım
Aynı kandan aynı candan
Sanki aynı beden
Sanki ben o, o ben kardeşim
Ve şimdi ne evlat
Ve şimdi ne ana, ne baba, ne de kardeş
Hiçbiri yok saniyelerin içinde kaybettim onları
Ben bir yığın taşın altında
Ruhum gidenlerin yanında

Dünya bir ana
Pakistan o ananın göğsünde
Ağlayan bir bebek