Pâkistan Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Şarkta mevsimlik tufan fevkinde Pâkistan mı var
Berr'de bir deryâya mebnî bahre denk umman mı var

Beklenilmezken semâdan bir müsîbet gelse de
Hakka iman bağlamış bir kavme pîr düşman mı var

Sağ kalanlar vahşi selden kurtulurken güç belâ
Gark olan köylerde bir can kurtaran mihman mı var

Annesiz çıplak çocuklar nerde mâder bilmiyor
Selle kaymış kaybolan menzilde hayy insan mı var

Her taraf dolmuş yığılmış hasta öksüz yavrular
Bekliyorlar müşfik eller, halleden derman mı var

Yetmiyor birkaç yatak binlerce bimâr kimseye
Türk hekimlerden diğer doktor mu var, Lokman mı var

Tıfl-ı bîdâr hıçkırır çulsuz yemeksiz her gece
Aç yatarken halka yorgan, tıfla bir husk nan mı var

Varsa şayet sende imkan yolla aş Pâkistana
Mehmed'in saf sözlerinden çok sarih sûhan mı var.

Berr'de = arazide Mebnî = dayanmış
Mader = anne Mihman = kılavuz
Hayy = sağ Bimâr = hasta
Bahr = deniz Tıfl-ı bîdâr = uyumayan çocuk
Sûhan = söz Husk nun = Kuru ekmek

Fâilatün fâilatün fâilatün fâilün
/ . / / / . / / / . / / / . / .