Pagan Şiiri Şiiri - Emre Doğan

Bu hiç yaşanmamamış bir aşk,
Gün yüzüne çıkamayan bir kök,
Yeşermesine izin verilmeyecek kadar karışık dalları var,
Hiçbir zaman yıldızların ışıklarını göremeyecek.
Güneşin doğuşuna şahit olamayacak ne yazık,
Yazık oldu buna.

Sen Nil nehrinden okyanusa akıyorsun,
Bizi unutup karışıyorsun büyük sulara.
Engel olmak için elimden geleni yapsam da,
Buna set vurmak öylesine zor ve karşı koyulamaz bir his.

Bu bir Pagan şiiri,
Öylesine uzak ki,
Unutulmaya yüz tutuyor.
Hayallerim gökyüzüne varıyor ve gözden kaybolana kadar,
Hiçbir iz bırakmadan var olmaya küsüyor.
Bu bir Pagan şiiri kadar eski ve ulaşılamaz.
Bir çadırda dinlerini yaşıyorlar,
Bu kadar fantastik ve günümüze uymayan,
Ellerin yollardan uzak,
Saatlerce gittiğim yollardan uzak.
Masallarda yaşayacak.
Pagan şiiri,
Bana yardım edemeyecek kadar hayal.

Kurtlar dolunaya uluyormuş gibi.
İnsanlar daha avlanırmış gibi.
Artık bitmesini istiyorum.
Bir Pagan şiiri kadar yalnız kalmak ve umutlanmamak için,
Seslerden medet umuyorum.
Nil nehri bir gün kuruyacak ve ben o gün seni hatırlamayacağım.
Kimse bu şiiri hatırlamayacak.
Yıllar sonra okunduğunda sadece bir tebessüm ve yalnızlık bırakacak.
Bir Pagan şiiri…