Pâdişah'ın Hediyesi Şiiri - Ramazan Çetin

(Manzum Hikâye)
Aziz Mahmud Hüdayî, evliyadan bir değer,
Padişah Sultan Ahmed,hocasını çok sever.
*
Ahmed Han Hocasına hediye vermek ister,
Bunda çok arzuludur,”kabul buyursun yeter!
*
Kabul eder mi bilmem reddeder de almazsa?!
Lâyık mıdır acaba ya da uygun bulmazsa!..
*
Üzmüş olur muyum ki,ya ben üzülür müyüm?”
Aklında bin bir soru, beyninde bir kördüğüm!
*
Neticede kararlı bir hediye gönderdi,
Hüdayî Hazretleri onu kabul etmedi.
*
Şaşılacak durum yok, ibretle dolu dünya,
Vaziyet işte böyle, yazı yazılmaz suya!
*
Sultan ,hediyesini Sivasî’ye yolladı,
Abdülmecid Sivasî,bu hediyeyi aldı.
*
Abdülmecid Sivasî devrin bir evliyâsı,
O da mubârek biri, O da insanın hası!
*
Sivasî’ye dediler: “Hüdayî Hazretleri,
Bu ikrâmı almadı,gönderdi onu geri,
*
Siz kabul buyurdunuz bu işi bilirsiniz,
Bir hikmeti olmalı bu hâle ne dersiniz?”
*
Sivasî Hazretleri bir müddet gülümsedi,
Güzel,tatlı sözlerle o anda şöyle dedi:
*
“Hüdayî Hazretleri temizdir,pırlantadır,
Leşe tenezzül etmez vaziyet ortadadır!
*
Ancak kargalar konar böyle çirkin işlere,
Onların vazifesi üşüşmektir leşlere!”
*
Bu sefer aynı soru ,soruldu Hüdayî’ye,
“Sultan’ın gönderdiği vardı ya bir hediye,
*
Onu siz almadınız Sivasî Hazretleri,
Kabul etmiş almışlar,nedir ki niyetleri?
*
Hüdayî Hazretleri bu soruya cevaben,
Şöyle karşılık verir hemen,biç beklemeden:
*
“Sivasî Hazretleri koskoca bir ummandır;
Gönüllerin tabibi,hastalara dermandır,
*
Bir avuç çamur ile kirlenir mi okyanus?
Niyetini düzgün tut, ya hayır söyle ya sus!..”
*
Büyüklerin halinden ancak büyükler anlar,
Haddimizi bilirsek dağılır kör dumanlar!..