Pabuç Pahalı Şiiri - Necmi Ünsal

Sevda çarşısında benim pabuç dama atıldı.
Sevgiler alıp satardım, dükkanım kapatıldı.

Pabucumu ahu gözlüm verdi artık elime.
Pabuç bırakmadım, hüzün doladım ben belime.

Çok safım, anlayamadım; hep pabucum çevrildi.
Pabucumu giydirdiler ters, filizim devrildi.

Eşiğinde aşındırdım yollar, pabuç eskittim.
Beklerim visâli, kabul etmezse artık bittim.

Ben pabucu yarım, baktım ki pahalı bu pabuç;
Dedim kendime:“ Pabuçsuz kaç, hemen buradan uç.”

Anladım, bildim; ayarım pabuçtan çok aşağı.
Tüylenmiş tay gibiyim ben, gıdıklıyor kaşağı.

Dünyaları bir pabuca çalışırım sokmağa.
Ben çan oldukça daha çok alışırım tokmağa.

Onu beklerken aklımı kapısında okuttum.
Bir pabucu büyük buldum da kendimi okuttum.

6 Nisan 2004 Salı, Danimarka-Køge 22.37
8+7