İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
ZORUNLU AÇIKLAMA:
'Yorum sahibine de yazdım buraya da yazıyorum.'
Ben bir sentezim, sen bir sentezsin, o bir sentez,
İster sokak çocuğu ol... ister kral - kontes!
Bir yer var ki gelip de bulduğumuz bedeni,
Gelen geri dönüyor! Budur ölüm nedeni!
4'lük her ne kadar 2 beyit gibi ise de gelişi (ben yazmam şiir kendi gelir kendini yazdırır) öyle...Gördüğünüz gibi sabahın köründe gitmeden de uyutmadı...Gelelim 'ne diyorum'a'
Hepimiz bir yumurta bir spermden oluştuk. Ki ikisinin sentezinden yani...Hatta tüm canlılar...Zira bu iki bileşen birbirinin zıddıdır...(zıd eşidir...) Öyle ki kim olursak olalım...Ha kul ha peygamber ha kral ha...böööyle gider...
Ve bu ikisinin bileşenine yani sentezine bişey gelip giriyor ki yapışıyor ki...İşte o adı her ne ise...Bedeni canlandırıyor...(aslında ruh deniyor da adına, ben demeden demek istedim) Ve sonra günü gelince o gelen, (geldiği yere olsa gerek) geri dönüyor...Ve de burda geride kalan da ölüyor...
Bu şu demektir...Gelen (RUH) herhâl-ü kârda SAĞ!..ÖLEN ise burda bileşen sperm ve yumurtanın meydana getridiği BEDEN!
'P-üüüf' ise; Allah demiyor mu ki kendi ruhumdan üfledim...İşte O! ...P-üüüüf!..Bir deneyin bakalım nasıl olacak üüüüüf mü - püüüüf mü doğru gelecek sizlere..
şiirin adı gibi sıkılmış bir ruh varoluşculuğa tezat sorgu sual bukadar mistik yaklaşmak hayata...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta