P L a T o Şiiri - Selim Kara

Sonbaharın çanları dökülmeye başlarken,
Maviye hasret ruhlar,keşkelerde sürünür.
Deryaya muhtaçken gönül,göllerde yeşerdik.
Anlamadık yada anlatmadılar,
Oyunun hileli kartlarını.
Şansa gülüverdik.
Aldatılan yalanların hatıra sayfasının tam ortasında,
Bir daha düşüremedik,
Ninni seslerin masal karakteri perisine gözbebeklerini.
Adım hızından fazla adrenalin,
Salgılamayı unutan yürek boşlukları,
Cıvıl cıvıl yalan cümlelere muhtaç.
Nefesi yarıda kesen o beden gibi,
öyle çıplak öyle çıplak ki!
Şimdi gece gözlüğe hasret bu deli,
Pazartesi sabah üç buçuk saati,
Yatağın yerini bilemedi.