Akılsız Başım-1 Şiiri - Süleyman Karacabey

Ah Akılsız başım
Taşlara gelesin
Ateşlere düşesin
Deli divane Aptal başım
Yük oldun cüsseme
Kara talihim kör kurşunum oldun
Utancım yüz karam oldun
İbretsin diye atmadım
Omuzum üstünde taşıdım da
Yine akıllanmadın
Düş artık omuzumdan düş.

Ne kıymet bildin ne değer
Nede kıymetimi bildin meğer
Kardeşi Kardeş bildin
Bacıya bacım dedinde
Bir cananı bilemedin
Bir de kendini bilemedin
Hep giz oldun bilinmedin
Akıllandım adam oldum diyemedin
Bitsin artık eziyetin
Yeter artık akılsız başım
Düş artık omuzumdan düş.

Ah benim aptal başım
Sana uydum hep yandım
Hevesine kapıldım yanıldım
Bir ahu ceylanı yoluma çıkardın
Gözüne bakıp yandırdın
Rüzgarın da savruldum
Hep bana dert oldun bitirdin
Yalnızlığa Mahkum eyledin
Kara bahtım kör talihim oldun
Yeter artık akılsız başım
Düş artık omuzumdan düş.

Ah akılsız başım
Kızıl ötesi yalnızlığı sundun
Katran karası gecelerim de
Katre katre düşüverdin de
Yorgun cüssem üstüne
Beynime işledi
Soğuk buz kütlelerin
Damla damla dondurdun
Yaşayan hücrelerimi öldürdün
Varsın donsun varsın ölsün
Varsın buza koysun beni
Tenimi kavursun ayazı
Yeter artık tek uzak kal benden
Düş artık omuzumdan düş.