P a m f i l y a, Şiiri - Mine Özdemirtaş

Ey sevgili;
Biliyormusun ki? Mitolojide;
Ölüp, yeniden doğan, tekrar ölüp, tekrar can bulan,
Ve her seferinde; birbirine yeniden, delice aşık olan
Tutkulu ruhların kentidir Antalya.
O kent ki;
Aşka hasret kalmıştı. Susamıştı, acıkmıştı
Ve ağlıyordu asırlar süren uykusunda.
Bu yıl;
Ağustos ayı; onbirine bastığında,
O ezeli, o ölümsüz aşka
Bir kez daha uyandı Pamfilya.

Silinip te Evren, yeniden şekillenirken Dünya;
Bir tek Sen vardın. Bir de Ben.
Geçmişte kalan; Bütün o sevdalı gölgeler;
Birer birer
Bizi kutsamaya geldiler.
El ele verdiler. Camdan bir saray kurdular bize.
Üstümüze; birde pembe örtü serdiler.
Ondan sonra;
Gün bize doğdu. Akşamı ise; biz indirdik suya.
Yer titredi ellerimi her tuttuğunda.
Gök gürledi; saçlarımı her okşadığında.
Güneş; tam gözbebeklerinde oluyordu
Yüreğimin falına her baktığında.
Aramızda; koparken kızıl bir fırtına
Tutuşuyordu evren. Biz ise şeffaflaşıyorduk.
En sonunda; iniyordu damarlarındaki yağmur çıplağıma.
Birbirimize
Kul, Köle, Tutsak
Kürek mahkumu bile olsak;
Yerle Gök kadar özgürdük aslında.
Sonsuz kere bölünüp, Sonsuz kere çoğalsak bile;
Tek bir çizgi olacağımızı; biliyorduk ufukta.
Tenindeydi kokusu. Açmamış, açamamış Bütün çiçeklerin.
Kabul olsun diye gerek; Dileklerin;
Uyurken bile, ellerimi sımsıkı tutuyordu ellerin.
Kısaca; Bir deli sevdaydı yaşanan.Dümdüz, Bodoslama.
Son gece,
Güllerin rengi kırmızıydı.
Ve Şarabımızın tadı vardı dudağında.
Bil ki; sarhoş oluyordum, beni her öptüğünde.
Başım dönüyordu aşkından.
Çünkü; Sen şaraptın. Şarapsa; Sen.
Ama; buna rağmen; Ayıldık istemeden.
Şimdi sahildeyiz. Ölü balıklar gibi.
Neyse ki;
Boş Şarap şişemiz ve içindeki hikayemiz;
Hala dalgalar arasında.
Hala Aşık hala seviyor. Ama; çok çaresiz.
Hiç değilse ona; Karşılaşacağı Fırtınaları anlatma.

Biz; Bir masalı yaşadık sevdadan yana.
Sakın ola;
'Gökten 3 elma düştü' diye; beni aldatmaya kalkma.
Biliyorum ki,
Biz birlikte, bir düş kurduk.
Onu da Gece aldı.
“Gece; Sadece Zamandır / Gerisi yalan”
Diyen sensin. Unutma.
Eğer ki; kazara,
Yaşananlardan geriye; bir şeyler kaldıysa avuçlarında
Sakın atma.
Ki O; küçücük bir umut bile olsa,
Ne olur? Onu kimseye verme.
Kendine sakla.

26/09/2003 Çamlıca.(Dümdüz, Bodoslama sevmeyi bilen bütün yüreklere)