Vefayı aşktan yüksündürmeyip
çaresizliği
özverine yükleyip giderken
yüreğine gömütünde özlemeyi
özleteceğini bilmez misin?
Aldığın nefesin iğne gibi batacağını
yutkunduğunda
canının acıdığını
yandığını
korkunun ölüme uyandığını
bile bile küle döndüğünü
bilir misin....
Kayıt Tarihi : 14.3.2012 17:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!