Özveri Şiiri - Ercan Keskin

Özgeci duyguların soylusudur özveri
Özden vermek gönülden karşılık beklemeden
İtici gücü sevgi hazinedir cevheri
İyiliktir emeli, menfaat beklemeden

Ahmaklık kabul eder, almadan vermek olmaz
Diye hepten reddeder anlamayan kişiler
İlahi dönüşümü hiç mi hiç hesaplamaz
Garip sevindirmenin erdemini bilmezler

Paylaştıkça çoğalır, dağıtılan nasiptir
Veren el boş kalmaz, başka nimetle dolar
Bir şey varsa bir şey yok: İlahi adalettir
Kaynağı haktan gelir, her dem aktıkça akar

Dünya malına tamah ettikçe yanılırsın
Götüreceğin ne ki ol mahşeri huzurda
İyilik yap sana uzanan eli geri çevirme
Verdiğin kadar asil, bir o kadar insansın

Çölde susuz kalana ab-ı hayat misalidir
Bazen hayat kurtarır bazen de sevindirir
Eşanlamlısı: Fedakârlık, esirgemezlik
Hak edene derde deva ilaç gibidir

Mutluluğu paylaşmak ne yüce bir duygu
Hele bu kişi gerçek ihtiyaçlı biriyse
Evrene yayılır giz olur, vefa borcudur
Ki ağırlıktan kurtarır, eğer ödendiyse

Evrenle kucaklaşmak, onunla bütünleşmek
Onun bir parçası olduğunu bilmek
Yalnız olmadığımızı kabullenerek
Düşeni kaldırmak ve elinden tutmalıyız