Özüsün Leyla'm Şiiri - Yavuz Değirmenci

Gün geldi ağladım,gün geldi güldüm
Sinemde yaranın közüsün Leyla’m…
Sevda yollarında hep coşa geldim
Kerem’in aşk dolu sözüsün Leyla’m

Temmuz ateşimde donuyor Yaz’lar
Zemheri çağımda eriyor buzlar
Hançerlendi sinem kanıyor sızlar
Ağlayan yüreğin gözüsün Leyla’m

Ruhumda ateşler dönmüyor küle
Dalsak da söndürmez deryalar bile
Ardından ağlayıp hep çektim çile
Umarım sen benden razısın Leyla’m

Bana derin derin bakışın özel
Volkan gözlerinle yakışın özel
Yürekten bedene akışın özel
Canımın cananı, özüsün Leyla’m

Gün gelir hayatın gemisi batar
Belki de nazlı yar elimi tutar
Yavuz’un ömrüne bin ömür katar
Ruhumun yokuşu, düzüsün Leyla’m