Özürlünün Günlüğü Şiiri - Gürbüz Papağan

Düşündüm gece boyu,
Yıllardır olduğu gibi hep,
Bu günde aynı sabahla uyanacağım,
Meçhul bir yolu n son şafağında,
Filizlenen ümitlerim,
Ruhuma çöreklenmiş bir hayel kırıklığı olacak,

Sokakta oynayan çocuklara,
Buğulu gözlerle bakıp,
Çelik çomağa doymamış,
Yüreği çamur bilyelerde atan,
Aç çocukluğumu teselli edeceğim,
Aynı hayelleri kurup,
Kendimi onların arasında,
Göreceğim günün özlemini çekeceğim,
Yüreğimi parçalayarak gelen,
Göz kapaklarıma çöreklenmiş,
Çile bulutlarının boşalmasıyla,
Çekilen içli bir ahın ardından,
Aynı şarkıyı mırıldanacağım,
Ne olur allahım,duy sesimi dindir acımı,
Usandım ellerin mutluluğunu alkışlamaktan,
Usandım minnetsiz içeceğim,
Bir bardak suyun hayelini kurmaktan,
Usandım yalancı gülücüklerle,
Mutluluk oyunları oynamaktan,

Evin içinde suskun suskun dolaşan,
Gözü yaşlı ana,
Kafasında cevapsız sorularla,
Çaresizlik çizgisinde gidip gelen baba,
Dün bu günün,bugün yarının,
Habercisidir derler ya,
İnanmam asla,
Hiç dünüm yarınım olmadıki,
Ben hep aynı sabahla uyandım,
Ben hep aynı günü yaşadım,
Bu gün doğdum,bu gün yaşadım,
Ve bu gün öleceğim,
Galiba ben hep bu şarkıyı söyleyeceğim,
Galiba ben hep bu şarkıyı söyleyeceğim,