Siz kusur arıyordunuz, ben huzur
Tıka basa çöpten hiç kapanmazdı göz kapaklarınız
Bitmeyen hezeyanlarınızla coşardı çene kaslarınız
Bir türlü çattıramadığınız kaşlarıma dalıp
Günden güne hırslanıyordunuz da yok yere
Çelmeler atıyordunuz yorgun sabrıma, neyse
Ne iyi ettiniz gitmekle küflü asaletinizi alıp
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta