Hasret yıllarca hasret ana- babaya dünyaya
Uzak kaldı yaşama yakınlaştı yıldızlara aya
Medet umdu sanki bir an açtı ağzını konuşmayan yıldızlara aya
Boşaydı yakarmalar, boşa gitti umutlar havaya
Yıllar sonra kapı çalındı boşa gitmedi umut hebaya
Gelenler komşulardı hayırlı bir iş için gireceklerdi sevaba
Kısmet diye nasip diye oldu bittiyle girdiler odaya
Babasından yaşlı adama gitti ne diye hitap edecekti o kocaya..
Özürlü kız bir adama baktı hatırına anne babası geldi sonra yine yıldızlar
Elele dolaşanları görünce hep yüreği sızlar
Dilinde şükür elinde sakat değneği gözler hep yüksekteydi
Her insan içinde vardı ölüm ne anlamı vardı benim olmasının koklanmayan gülün...
Niyazi SakarKayıt Tarihi : 2.6.2009 10:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Niyazi Sakar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/02/ozurlu-kizin-dugun-m-u.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!