Özürlü Kalp Şiiri - Berke Selman

‪Her şeyden önce bana gülümseyerek, kendi kalbinin kapısını sen açtın. Yeşil bir gülüşün vardı ve gözlerim sana bakarken bir güneş gibi sıcacık... Benim içim yandı da yandı.

Ve sonra gözlerimden kalbime indin. Seninle atan kalbimi sana göstermeye utanıp, gizlemiştim. Lakin artık ağzımdan kaçıp, satırlara döküldün, filizlendin. Şiirlerim çiçek açtı. Sen hariç herkes kokladı. Sen sözde edebiyat seven.. İkiyüzlülüğünü gizlemişsin... Meğer kapını boşu boşuna çalmışım. Senin göğüs kafesinin içinde saklanan yırtıcı kalbini kimseler bilmiyor. Seni daha yakından tanımak isteyen yaratıcı kalpleri parçalıyorsun. Ben geceleri uyuyamayıp, beyaz güneşe karşı iç geçirirken, sen bu sebepsiz aşka karşı sinirleniyorsun.‬

‪Eğer sen bir zihinsel özürlü olsaydın, yine de sana aşık olurdum. Ben sadece senin, kalbinden özürlü olduğunu bilemedim. Artık kalp yetmezliği hastasıyım. Ben tüm bunları bilseydim.. Gözlerindeki ormanın güzelliğine inanıp, asla o ilk adımı atmazdım.