Özür Yürektedir Şiiri - Özlem Saba

Ben bir kadını hiç sevemedim.
Mecburen beni sevmesini bekledim.
Önce özürlü dediler bana.
Sonra özür dileyip, engelli dediler.
Çünkü özür kusur demekti.
Ben kusurlu değildim ki.
Yüce rabbimin taktiriydi.

Kimimiz karanlık bir dünyaya açtı gözünü,
Kimimiz sadece uzayıp giden yollara baka kaldı.
Kimimiz vatanına verdi kolunu bacağını.
Kimimiz görünmez kazaya...

Kimi ekmeğini kazanırken,
Kimi vatanını savunurken.
Kimimiz de en sevdiğini korumaya çalışırken kaybetti tutan ellerini...

O yüzden acelem olmadı benim hiç.
Ne sevdiğime geç kalma telaşım,
Ne de çocuğumu okuldan alma telaşım olmadı hiç.

Kimimiz çocuğunun büyüdüğü göremedi,
Kimimiz sevdiğinin gözüne bakıp, seni seviyorum diyemedi.
Beğenilmedi.

Kimi kuş seslerini duyamadı,
Kimimiz okunan ezanın sesini.

Ama vardı bizim de içimizde Allah sevgisi.
Çünkü hayat bize en iyi her şeyin yaratandan geldiğini,
ve şükretmeyi öğretti.
O yüzden isyan etmedim hiç,
Yaptıklarımda elimde değildi.

Özür yürektedir dedim.
Özür dildedir,
Özür düşüncededir...
O yüzden özür dilemedim böyle olduğum için kimseden.
Utanmadım da bu halimden.
Çünkü ben özürlü değilim ki.
Bu tamamen yaratanın taktiri...