Kutlamıştık İstanbul’un Fethi’ni okulda,
Lokmalar döküldü şehitlerin aziz ruhuna.
Yorulmuş uzanmıştım koltuğa,
Dalmışım sanki gaflet uykusuna.
Beyaz kanatlı atıyla geldi Ulubatlı Hasan.
Ardından binlerce şehit doldu semadan.
Önde Çanakkale, arkada Dumlupınar şehidi,
Yeniçerisi, Sipahisi, Mehmetçiği bir idi.
Kimi şehit eskiden, kimisi de yeniydi.
Hepsinden kan damlıyor yaradan,
Sanki yaraları bugün ki gibi yeniydi.
Hepsi şen şakrak belli ki neşeliydi.
Vermiştiler hep beraber canlarını vatana,
Pek manidar bakıyor Yahya Çavuş arkadan.
Yarbay Hasan Bey bağırıyor durmadan,
Yoksa takatiniz biz gelelim buradan.
Ağlamadım, hıçkırmıştım durmadan.
Yakamı tuttular ama hiçbirisi vurmadan.
Bu şehitler bizden hesap sormadan,
Bizi affetsin, bizi affetsin yüce yaradan.
Utanmıştım, şehitlerin yüzlerine bakmaktan.
Hele onbeş yaşındaki küçücük çocuktan.
Özür diliyorum, tüm şehitlerden buradan,
Bizi affetsin, bizi affetsin yüce yaradan.
30.05.2007
Ahmet KeleşKayıt Tarihi : 6.7.2007 00:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
29.05.2007 Günü Aydın ili İncirliova ilçesi Acarlar beldesinde İstanbul'un fethi kutlama programından sonra gördüğüm bir rüya etkisiyle bu şiiri yazdım
TÜM YORUMLAR (2)