Vallahi tükendim, gayrı biline
Dost deyip sarıldın, her bir gelene
İşleri bitince, silen silene
Özrümü kabul et, sevgili kendim
Olan ekmeğini, ikiye böldün
Derdim var diyenin, ortağı oldun
Neler umdun bak sonunda ne buldun
Özrümü kabul et, sevgili kendim
Bir gün olsun yok demeyi bilmedin
Göz kapayıp umursamaz olmadın
Şu hayattan asla, bir ders almadın
Özrümü kabul et, sevgili kendim
Neden ayırmadın, şu, bu diğeri
Kıymet bilmeyene, verdin değeri
Neticede sırta, vurdun semeri
Özrümü kabul et, sevgili kendim
Yirmi dört ayardın, ne oldu hani
Eş dost deyip hiçe saydın şu canı
Kalmadı bu işin, güzel bir yanı
Özrümü kabul et, sevgili kendim
El için ağlayan, sen değil miydin
Gözleri çağlayan, sen değil miydin
Yüreği dağlayan, sen değil miydin
Özrümü kabul et, sevgili kendim
Madalya taktılar, gururla övün
Evirip çevirip, gösterip sevin
Şimdi de kafana, vurup da dövün
Özrümü kabul et, sevgili kendim
Sözeriyim deyip, eğrilmedin hiç
Büktüler belini, doğrulmadın hiç
İşleri bitince, çağrılmadın hiç
Özrümü kabul et, sevgili kendim
Kayıt Tarihi : 28.6.2024 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!