Özür Diliyorum Şiiri - Nurullah Kütükçü

Seni o gün görüp şaşkınlığımı gizleyemeyip,
Bütün hırsımı dudaklarımdan çıkartırken,
Karşında dudaklarımı kana buluyorken,
Sakarya'da mutluluklarımızın belkide acılarımızın paylaşıldığı o yerde,
Üzerimde hayallerin gevşekliği varken,
Ben çok aptal ve biz çok az sarhoşken,
Sen bana usul usul santim hesabında,
"Keşke biraz daha oturabilsek" derken,
Masanın tam ortasında gözlerimiz birbirine değerken,
Gerçekten sevecekmiydin beni?

Ben çokmu abarttım seni sevdiğimi söylerken,
İnandığım değerlerin üzerine yemin edip,
Sana ait bir adam olmaya karar verirken,
Çokmu abarttım?
Hem sevmiyor hem sevecekmiş gibi baktın yüzüme,
Gerçekten aldattıkmı herkesi?

Utanmayı bırakınca gelecek sandım mutluluk,
Ben ilk gördüğüm anda sevmeyi aklıma koydum seni,
Yalnızlığında sevebilirsin sandım beni,
Sevemedinmi hakikatten?

Duraklarından herhangi biri,
Belki yolunun bir daha düşmeyeceği,
Islak ve nemli,
Yer yer paslı evhamlı,
Alabildiğine derin ve yalnız,
Siktirip gidebileceğin bir durağım.
Sen benim kim olduğumu benden iyi bile sen,
Niye izin verdin?

Sensizlikten korktuğumu biliyorsun,
Sensizlikten nasıl korktuğumu hergün anlattım sana,
Satırlarını okuduğun her şiirimde,
Her sabah alarm kurulu günaydınlarda,
Ben senli rüyalardayken,
Sen?

Çok anlam yükledim anlamsız tavırlarına,
Oysa hala aklındamıyım şuan diye düşünmeden geçemedim,
Gecenin kör kuyusunda.
Beklettiğim her dost sesinden her şişeden her sevişmeden, söndürmeyi unuttuğum her izmaritten,
Özür diliyorum tek tek herkesten.
Nedenini biliyorsun.
Biliyormusun?