Özür Diliyor Şiiri - Metin Hanlıoglu

Toplanmış çağdaş şebek sürüsü,
Çiyan dedesinden özür diliyor.
Mikrobun aydını, itin ölüsü,
Çiyan babasından özür diliyor.

Atanı yalladık, bize hırladı,
Yemini bol verdik yine zırladı,
Torunları olanağı zorladı,
Çiyan dedesinden özür diliyor.

Ekmeğimi yiyip, suyum içerken,
Dili yılan olup zehir saçarken,
Çifte atıp kendisinden geçerken,
Çiyan babasından özür diliyor.

Bir doğruyu dört eğriye böldürdük,
Koltukları hep onlardan doldurduk,
Adlarından “yan”larını kaldırdık,
Çiyan dedesinden özür diliyor.

Marko Paşa derdinizi dinlesin,
Zilli kutu her makamdan söylesin,
Yetim, öksüz her deminde ağlasın,
Çiyan babasından özür diliyor.

Dillerin tokmağı öküz elinde,
Nahoş türkü söyler sarhoş dilinde,
Türk’ün vatanında, Türk’ün yerinde,
Çiyan dedesinden özür diliyor.

Olanaklar koşulları sağladı,
Tüm sığırlar dillerini yağladı,
Cüppe giyip, kıravatta bağladı,
Çiyan babasından özür diliyor.