Özür Dileriz Muharrem Şiiri - Erkan Rehber

Mezraya çökmüştü bir karanlık, beyaz karlar üstüne.
Hava ayaz mıydı ayaz.
Bir çocuk ağlaması böldü havayı, belli ki sancılıydı.
Dışarının ayazına inat, ateşler içindeydi Muharrem.
Bir gecede mahalle yapılıp kent parçası olup da,
Eskinin köyüne bile benzemeyen
“Yalınca” ulaşılmaz olmuştu yağan karda.
Bir garip ülke burası, yol yok, su yok, telefonlar var bari.
Belki bir umut yardım istendi, ne gelen vardı, ne de bir ses.
Tanrım sen yardım et! Ancak Muharrem’den geldi son nefes.
Yollar kapalı ama acı haber tez ulaştı etrafa.
Yıkılan baba, araç işlemeyen yolda vurdu minik oğlunu çuvala.
Ne idi taşıdığı minik canı yanında?
Kin mi, öfke mi, geri kalmışlığın ağır yükü mü?
Van’a defnedildi minik yavru, dayanılmaz ağıtlarla.
Olur mu? Burası hukuk devleti! Üç yıl sürdü, büyük soruşturma.
Sen misin mezrada yaşayan ve çocuğunu sırtında taşıyan.
Yapılır mıydı bu hata, verseydi zamanında haberi sağlıkçı gelirdi, mutlaka.
Ama gerçek bumuydu? Gerçeği dememiş miydi halk dostu ozan.
“Haftan yoktur, ayın yoktur, bayram gelir payın yoktur.
Ankara’da dayın yoktur, Muharrem yavrum niye doğdun?”
Duydu mu rezaleti sağlık bakanı. Başka yere atadı acilen hata yapanı.
Güya hata yapan da, canı pahasına görev yapan sağlık çalışanı!
Özür dileriz Muharrem, Allah aldı seni cennetine.
Senin günahını yükledi, Atatürk’ten sonraki yönetenlere.
Ve de onları iktidara taşıyan bizlere. Üzgün olsak da umutluyuz.
Başka Atatürk istemeyiz.
Onun fikirleriyle ulaşacak ülkemiz, adil düzene ve çağdaş medeniyete.