Özür dilerim İstanbul Şiiri - Yılmaz Öztürk

Bilinmeyen bir zamanda tarihin başlangıcı
Evlerin önünde kovalarken çocuk salıncağı
Hüzün çöktü üstümüze ortaçağ barbarlığı
Beklenen müjde nezaman göreceğiz sabahı

Göğe yükselen feryatlar bir biri ardına
Kan kokusu sinmiş kardinal şapkasına
Aç kalmış baronlar satıyor insanı hayvana
Fatih'in evladı ihanet ediyor İstanbul'una

Sahillerinde sevgililer aşk için yürümüyor
Ar haya kalmamış kimse kimseyi görmüyor
Ne Ferhat'ı var nede Şirin Mecnun ağlamıyor
Özür dilerim İstanbul kalbim seni sevemiyor

Sokaklar kuru kalabalık bulamadım sevgi insanlık
Komşular tanımıyor kalmadı muhabbet selamlık
Söverler bana herkes delikanlı bana kaldı hainlik
İstanbul yalvarsan belki Resul'e verir bize helallik