Özür Dilerim Ey İnsanlık!

Ey ah u zarım!

Ben ki; hep aradıklarımı ya ölümde, ya da hayatta bulurdum. Çünki hayatta olmayanı ölümde bulur ve ölümde bulamadıklarımı hayatta bulurdum. Hayatta olup da diri olmak bizim emelimizdir.

Ey gönül!

Çağla ve Haykır! ne olur susmaaa!
Suskun ve durgun olanlar ki; suyu kokuşmuş göletler hükmündedir. Tüm zerrat-ı vücudiye-ı Külliyesiyle harekette olanlar, dalgaları boy boy deryalar ve okyanuslar makamındadır.

Ey hayat!

Ben ki; dünyanın muhtelif hayat ve yaşamına bakar, kimi zaman üzülür, kimi zaman ağlar, kimi zaman da güler ve kimi zaman da sadece içi dolmuş ve yaş içinde olan gzlerle tebessüm eder geçerim. Hayatın güzelliğine, dipdiri oluşuna rağmen, insanların nankörlüğü ve kalplerinin darmadığın bir leşten ibaret olduğunu gördükçe, vallahi hep masum ve hüzünlü olurum. Çünki biliyorum ki çiçekler ezmez lakin hep ezildiler.

Ey narin gözlerine kurşun sıkılmış şehid çocuk!

Vallahi insanlık, mazlum ve masumiyetiyle senden ibaretti!
Zira masumiyetin mekanı kalbimin yerleri ve gökleri senin feryadınla çınlıyor.

Ey alkışlayan sahte bakışlar!

Oysaki ben; Adeta Arş-ı alaya feryadı yükselen, iniltiyle hemhal u hemdem olan bir gariban ve mazlumdan ötürüyüm.

Özür dilerim ey Arakan, Mısır, Filistin, Cezayir, Keşmir, Çeçenistan!
Özür dilerim ey insanlık!