Özür dilerim Şiiri - Kamile Kaynak

Özür dilerim
Aynaya bakınca gördüğüm kişiden, gözümü kapatınca canlanan o çocukluğumdan çok özür dilerim.
Hemde çok.
Hayallerinin yıkılmasına sebep olduğum için, heveslerini kursağında bıraktığım için,
Affet beni.
Ama biliyorsun elimden gelen herşeyin daha da fazlasını yaptım.
Bir an olsun pes etmedim.
Düştükçe her seferinde daha güçlü kalktım.
Sevdiklerim beni kırmaktan vazgecmese de ben onları hep sevdim.
Çünkü sana sözüm vardı, ne olursa olsun en zor şartlarda bile kötü insan olmayacaktım.
Sende gördün çocuk ben sözümü tuttum.
Yaşanılanlar canımı yaksa da sustum.
Susmak zorundaydım çocuk konuşursam yaralarım kanayacaktı. Öyle zor sardım ki ben o yaraları bir daha kanasın istemedim.
Olmadı be çocuk yine yakıp, yıktılar şu yüreğimi. Öyle bir enkaza çevirdiler ki bu sefer sağ çıkamadım.
Her bir parçam ayrı bir yere dağıldı.
Toparlayamıyorum artık kendimi.
Bu sefer kanayan dizlerim değil yüregimdi.
Bu sefer acıyan yer kalbimdi be çocuk kalbimdi.
Özür dilerim, düştüğüm yerden kalkacak gücüm yok artık.
Bedenim öyle cok yoruldu ki kalkmak istesemde kalkamıyorum.
Yaşanılanların altında ezildim kaldım.
Dayanacak gücüm yok.
Ne olur anla çocuk artık yapamıyorum.
Ama sana olan sözümü hep tuttum, kötü insan olmadım. O minik kalbini hiç kirletmedim. Özür dilerim çocuk böyle olsun istemezdim. Kızma bana ne olur.
Ben artık yokum ben artık tükendim.
Affet beni olur mu.
Ne olur affet.