Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Söyle güzel kalbin, affetsin beni
Bir sayfa açalım, tertemiz yeni
Çok özür dilerim, kırdıysam seni
Şuan çektiğimi, Allah biliyor...
ÇOK GÜZEL BİR ŞİİR KUTLUYORUM
harikaydı kaleminiz daim olsun selamlar
K...U...T...L..U...Y...O...R..U..M
U..U........................................
T.......T...................................
L............L..............................
U.................U.........................
Y.....................Y.....................
O.........................O.................
R.............................R.............
U..................................U........
M.......................................m
____Eyüp Şahan _________
Hatasız kul olmaz derler ya. Mühim olan hataların tekrarlanmaması zannedersem.Ama bir özür sonucu ortaya çıkan bu şiir harika olmuş arkadaşım
Kutlarım.
Tabiki ant. desin 10 puanımla.
Sen benim canımsın, düşmesin yüzün
Öyle hüzün dolu, bakmasın gözün
Bizle ilgisi yok, ettiğim sözün
İnan bana aşkım, içim sızlıyor...
Umarım sizi bir an önce afeder değerli Halim Akın Hocam.Şiirleriniz genelikle hep sevgi üzerine yazlmış öyle sevgi doluki yüreginiz hüzün burulkluk yaşamasın sevenler ve siz.Saygıyla sevgiyel kalın efendim
CANDOSTUM,
ve yine fırtına gibi dizeler..ve yine yüreği yakan sevdanın esintileri her hecede tek tek işlenmiş..anlayana dostum..özrün en güzeli sunuluş altın tasta sevgiliye..ve en güzel davet gelmiş yüreğe arzuyla binbir hevesle ...muhteşem bir çalışma ve bir okdar güzel bir yürekten harika haykırş..tertemiz bir kalbin isyanı da özrün faturasından bir demet kırçiçeğyle sunulmuş usulca..ben anlıyorum da her seven anlar mı dostum..
ben de bir dörtlük hediyemle ayrılıyorum..
Bekledim aylarca, sen yar gelmedin
Aşkımı, sevdamı asla bilmedin
Sensiz çok ağladım, birgün gülmedim
Arzuyla yandım hep, ALLAH BİLİYOR....
SAYGILARIMLA
TAM PUAN+ANT
Halim kardeş harika bir çalışma. umarım ki bu güzel şiirlerin devamı gelir..saygılarımla tam puan + ANT...
Sevgilim ne olur, darılma bana
Seni üzgün görmek, beni yıkıyor
İnsan hata yapar, sözüm yok sana
Bir sitemin bile, yürek yakıyor...
Sen benim canımsın, düşmesin yüzün
Öyle hüzün dolu, bakmasın gözün
Bizle ilgisi yok, ettiğim sözün
İnan bana aşkım, içim sızlıyor...
Gönülden tebrikler dostum.. Güzel bir yürek sesiydi..Sağlıcakla kal Tebriklerimle 10+ant
Gel bu yaşananı, kaldırıp rafa
Üç günlük dünyada, sürelim sefa
İnsan sevdiğine, eder mi cefa
Seni seven kalbim, seni istiyor...
anlatım süper önemli olan hatasını bilmesi insanın yüreğinize sağlık çok beğendim tam puanla sayfamda
İşte sevda işte şiir.Özür dilemek bir erdemse affetmek de büyüklüktür. Yalın bir türkçe ve içten dizeler edebi çerçevede bizlere sunulmuş.Tebrikler Halim hocam tam puan gönül sayfanıza selam ve hürmetlerimle...
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta