Özür dilemesin sen ne bilirsin

Elinde sopanla kadın dövensin
Sokakta maganda küfür edensin
Eşkiya ruhunda yolu kesensin
Özür dilemesin nerde bilesin

Nesimi ruhunda deriyi yüzen
Pir Sultan boynuna ip olup gezen
Şeyhim bedrettin’in kellesin kesen
Özür dilemesin nerde bilesin

Kimliğin kayıp ruhun hasarlı
İçinde korkaklık dışın kasıntı
Eline alıp da dolaş bayrağı
Özüne sorguyu nerden bilesin

Ne türksün ne kürt ne de osmanlı
Barbarlık adındır ellerin kanlı
Bir türlü uslanmaz bir yedi canlı
Utanç duymayı nerden bilesin

Benki yavrusun yitiren anne
Hegün kapıma gelir cenaze
Dersin ki yavrunu gönder askere
Ölümün acısın nerden bilesin

Barışın üstüne silah sıkansın
Toklara dokunmaz açı soyansın
Kendine ne dersin zulümdür adın
Sen adil olmayı nerden bilersin

Gencecik insanlar gider ölüme
Ne insanlığa sığar ne de bir dine
Tankları topları almış eline
Vicdan azabını nerden bilesin

Tanrının adına kıyan ademsin
Tırnaklar çeken kerpeten sensin
Kıblen ezmektir zulümdür dinin
Sen adil olmayı neden bilirsin

Ne türküm ne kürt ne de ermeni
Ne rumum ne pontus ne de azeri
İnsanlık adına acı çekmeyi
Körelmiş ruhlusun nerden bilesin

Adımı sorarsan insanlık benim
Dinimi sorarsan bitmeyen sevgim
Dünyamı sorarsan enginlik derim
Bu sözün anlamın nerden bilesin

Cafer Cebe
Köln, 18 Haziran 2009