Özür Bekleme Yalnızlık Şiiri - Vedat Ervan

En vefalı yarimdi yalnızlık, hiç vazgeçmeyen
Mevlanayı bile kıskandırırdı gönlü
Affı olmayan sözlerle ayrılmıştık halbuki
Her dönüşümde
Akla zarar bir olgunlukla hazır beklerdi

Bilmesin ruhumdaki yangınları ama
Hiçbir ihaneti bu kadar arzulamadım ben
Hiçbir ayrılığa bu kadar susamadım
ve hiçbir zaman bu kadar nankör olmadım
İçim yanmadan, ruhum sıkışmadan elveda diyeceğim bu defa
Arkamda ne pişmanlık kalacak, ne de bir keşke
Bu kez ben terk ediyorum sevgiliyi
Kısmet sanaymış yalnızlık
özür bekleme