Özür Şiiri - Erkan Karakiraz

adlarını koyduğumuz günler alışveriş arabaları
nesneler dokunduğumuz korkmasak
inciteceğimiz huzursuzluklar ne
hissetsem yarıyor duygusuzluğuma
çevik bir saniye gövdesinde
zamanın dalgınca sürdürdüğümüz
oyun uykuya dalarken anlatmaya
başladığımız ve ne dediğimizi
çoğunlukla bilmediğimiz masallar irkilten
çocuklarımızı ilk defa görüyormuşçasına
hiç yoktan bir pencereyi olmadı pervazını manzara bekçisinin
mekândan yana çevirerek adımlarımızı gücenmiş
–az basıldığından– irili ufaklı bulutlara benzeyen çukurları asfaltın
yuvasını bozduğumuz tilkiler ve
uykusunu çaldığımız baykuşlar avcumda
ısıtıp öyle verdiğim elma
parklara hapsettiğimiz çocuklar huzurevlerinde
çürüttüğümüz yaşlılar özür
diliyorum hepinizden kendi adıma