Özür Şiiri - Yılmaz Aybar

Öylesine ileri gittik ki, en sonunda
İçinden çıkılmaz bir çöplük ettik her yeri,
Önceden bilemedik ne var yolun ucunda,
Özür dileriz sizden geçmişin köylüleri.

Sizler cahildiniz de, biz bilgiliydik güya,
Tebeşir tozu yutmuş, mürekkep yalamıştık,
Neler söyledinizse yatmadı aklımıza,
Dilimize bir de fen lafıdır dolamıştık.

Siz çift-çubuk dedikçe bizler fabrika dedik,
Her yönden yadırgadık, hor gördük köyünüzü,
Sanayiden başka söz etmedik, ettirmedik,
Değişiklik tutkusu köreltti gözümüzü.

Öyle dursuz-duraksız bir şeydi ki o tutku,
Sizler içgüdünüzle bunu biliyordunuz,
Bir kez elini veren alamazdı kolunu,
Bizim körlüğümüze şaşıp kalıyordunuz.

Yazık ki gerçekten de çok değişti dünyamız,
Dün verimli rahmetler yağardı üstümüze,
Son yıllarda yetersiz yağışlar altındayız,
Bulaştırdık fenni de yüz ile gözümüze.

Motor gürültüsünde boğuldu kuş sesleri,
Gökdelenli kentlerde kökten bozuldu hayat,
İsler-pisler kararttı eski akçıl sisleri,
Gökte ozon delindi, yerde hava-su berbat.

Belki de inceldiği yerden kopacak bir şey,
Bu gidiş hiç iyiye alâmet görünmüyor,
Şimdilerde bizleri daha çok çekiyor köy,
Fakat fazla geç kaldık, geri dönmek artık zor.

Ve o kadar ileri gittik ki, en sonunda
İçinden çıkılmaz bir çöplük ettik her yeri,
Önceden bilemedik ne var yolun ucunda,
Özür dileriz sizden geçmişin köylüleri..

Yılmaz Aybar