Özür Şiiri - Selçuk Şeker

Satırlara sığdıramadım feryadımı, artık yeter, uyanın ey halkım.
Hakkını aramaktan korkma, Allah’tan başka ilah yok,
Allah‘tan başkasından korkum yok.
Artık yeter, susmayacağım, haksızlığa boyun, eğmeyeceğim.
Hakkımı arayacağım, hakkımı kimseye yedirmeyeceğim.
Başkasının hakkını yiyene, elbet vardır bir çift sözüm.
Allah’tan kork be, Allah’tan kork.

Yaşama sevinciyle atan kalpleri, parlayan gözleri, ışık tutan sözleri, tertemiz sevgisiyle özürlüler.
Değil, asıl özürlü olan onlar, sevmeyi bilmeyenler, acı çektirenler, küçümseyenler, sevmeyenler.
Unutmadım, unutmayacağım, her sağlam insan, bir özürlü adayıdır.
Hiç ummadığın anda, acınacak hale gelirsin.
Benimde hayallerim var, benimde yarınlarım vardı, birden dünyam karardı, yıkıldım.
Yaşama sevinciyle atan kalbim, sevmek, sevilmek istedi.

Ne ben biliyordum böyle olacağını, nede sen.
Gözlerim kör oldu birden, neden durup dururken.
Yardım edeceği yerde, alay edip dalga geçenler, küçümseyenler, küçük görenler, utan kendinden, benliğinden.
Sebepsiz hiçbir şey olmaz, olmazmış, bugün bana yarın sana, sen sen ol, sakın uyma onlara.
Bir gün mutlaka bedenin gömülecek kara toprağa, ruhunun ermesini istiyorsan huzura,
kalbinden dua et yüce Allah’a, seni yaratan esma-i Hüsna’ya şükret.